سنجش اصول مجاورت کاربری‌های ویژه از منظر پدافند غیرعامل شهری مطالعۀ همجواری بیمارستان‌ها در شهر اهواز

امروزه برنامه‌ریزی بهینة کاربری‌های شهری نقش مهمی در کاهش آسیب‌پذیری کلان‌شهرها دربرابر حوادث و مخاطرات طبیعی و انسانی دارد. در این بین، برخی کاربری‌ها از جمله بیمارستان‌ها نقش حساسی در تاب‌آوری شهری دارند. از این‌رو، اطمینان از نبود کاربری‌های خطرساز در همجواری با این کاربری موجب کاهش آسیب‌پذیری آن‌ها می‌شود. یکی از راه‌های تحقق این اطمینان، بررسی میزان رعایت سازگاری یا ناسازگاری در همجواری بیمارستان‌ها از منظر پدافند غیرعامل به‌عنوان مجموعه‌ای از اصول و اقدامات غیرنظامی در کاهش آسیب‌پذیری شهری است. هدف تحقیق حاضر شناخت میزان رعایت اصول همجواری در بیمارستان‌های مناطق کلان‌شهر اهواز از دیدگاه پدافند غیرعامل است. روش تحقیق براساس هدف نظری- کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری داده‌ها نیز کتابخانه‌ای و برداشت‌های میدانی و بهره‌گیری از بانک داده‌های مکانی بوده است. مدل به‌کاررفته مدل منطق فازی (fuzzy logic) بوده و از عملگر گاما (Gamma) 9/0 در همپوشانی لایه‌های اطلاعاتی استفاده شده است. براساس نتایج این پژوهش، میزان رعایت اصول همجواری پدافند غیرعامل در بیمارستان‌های شهر اهواز به‌طور متوسط 29 درصد بوده است و در مقایسه بین مناطق، نیز بیمارستان‌های منطقة چهار با 21 درصد کمترین و بیمارستان‌های منطقة شش با 40 درصد بیشترین میزان رعایت اصول همجواری پدافند غیرعامل را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین، تحلیل نقشه از همجواری‌ها نشان از ناسازگاری و عدم رعایت اصول همجواری در محور مرکزی غربی- شرقی و شمالی- جنوبی در پهنة جغرافیایی اهواز دارد.